fot. unsplash.com
Słowa Ewangelii według Świętego Jana (J 3, 14-21)
Jezus powiedział do Nikodema:
«Jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak trzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne. Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego.
A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki. Każdy bowiem, kto źle czyni, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby jego uczynki nie zostały ujawnione. Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki zostały dokonane w Bogu».
Bóg w swej miłości pragnie zbawić cały rodzaj ludzki i uczynił wszystko, co jest konieczne dla jego zbawienia. Wymaga On jednak współudziału człowieka, który polega na wierze, czyli miłosnej odpowiedzi duszy na wołanie Ojca w wypełnianiu Jego woli w codziennym życiu. Ponieważ zostaliśmy odkupieni przez Chrystusa, tylko w Nim możemy osiągnąć zbawienie. Ta droga wiary prowadzi ku światłości, a ta z kolei oświecając nas, wskazuje nam prawdę o naszym postępowaniu, abyśmy korygowali wszystko, co sprzeciwia się miłości Bożej. Kto uznaje w Jezusie Syna Bożego i jednocześnie kocha Go oraz wiernie Mu służy, ten spełnia warunek wymagany dla zbawienia swej duszy i dlatego zyskuje życie. Zatem wierzyć oznacza żyć w Chrystusie, gdyż On sam nas naucza: „Ja jestem drogą, prawda i życiem” (J 14, 6). Przez Niego, z Nim i w Nim pozostajemy związani z Ojcem, który widząc naszą wierność, obdarzy nas radością życia wiecznego w swojej chwale. W przeciwnym razie każdy, kto nie wierzy, naraża się na utratę zbawienia – tego cennego daru, jaki Chrystus nam ofiarował w śmierci krzyżowej. Jednak ostatecznie, jeśli człowiek się nie nawróci, droga ta wiedzie duszę ku potępieniu: „Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w Jednorodzonego Syna”
(J 3, 18).
Kl. Bartosz Kubiak
