Gdy stanowisko rektora w 1929 r. objął Michał Kozal, ks. Żychliński mógł w pełni oddać się wykładom z dogmatyki. Nie zapominał jednak o życiu duszpasterskim dlatego też pełnił funkcję asystenta kościelnego Katolickiego Stowarzyszenia Kobiet, moderatora Sodalicji Mariańskiej Pań, opiekuna Iuventus Christiana i kierownika duchowego poznańskich karmelitanek. Za to nadobowiązkowe zaangażowanie otrzymał godność szambelana papieskiego. Był niezwykle płodnym pisarzem teologicznym; pozostawił po sobie prawie 90 pozycji teologicznych, liczne tłumaczenia z języka francuskiego i niemieckiego, z czego część ukazała się ponownie w ostatnich latach, co świadczy o ich aktualności.
Czas wojny przyniósł kolejne wyzwania. Kard. Hlond powierzył mu misję by założył w Warszawie lub Łodzi seminarium dla wielkopolskich kleryków. Niestety, gdy dotarł do Pleckiej Dąbrowy znalazł się na linii krwawych walk pod Kutnem. Pozostał tam pełniąc posługę duszpasterską aż do 1941 roku, gdy zagrożony aresztowaniem przedostał się do Generalnego Gubernatorstwa. Zamieszkał początkowo pod Miechowem, a następnie w seminarium w Kielcach, gdzie prowadził wykłady z dogmatyki. Często głosił rekolekcje i konferencje w Krakowie i Miechowie.
Po wojnie wrócił do Gniezna, gdzie kontynuował wykłady. Wtedy również do seminarium gnieźnieńskiego powrócił cały cykl formacyjny, gdyż gmach seminarium poznańskiego nie nadawał się do użytku. Trzy tygodnie przed śmiercią zawiesił swoje wykłady, gdyż był bardzo schorowany. Zmorzony cierpieniem ofiarował swój ból za stan dusz kapłańskich, które w latach dwudziestych ukazał mu Pan w modlitewnym widzeniu, o czym powiedział m. in. ówczesnemu klerykowi H. Raiterowi.
Zmarł w opinii świętości w Gnieźnie z 20 na 21 grudnia 1945 r. Pochowany na cmentarzu św. Piotra w Gnieźnie, a w 1967 r. jego doczesne szczątki złożono w podziemiach kościoła św. Wojciecha w Poznaniu. 31 grudnia 1968 rozpoczęto jego proces beatyfikacyjny. Odtąd przysługuje mu tytuł Sługi Bożego.
Niech w tym adwentowym czasie towarzyszy nam modlitwa prośby o jego rychłą beatyfikację!
kl. Piotr Mroczkowski
